ارتباط روش تدریس انعکاسی و خودکارآمدی در میان معلمان زبان انگلیسی باتجربه و کم تجربه ایرانی

روش تدیس انعکاسی و حس خودکارآمدی نقش های کاربردی را در تدریس زبان خارجی ایفا نموده اند. اخیرا بعلت تاثیرشان بر رشد معلم و بهبود تدریس، این موارد اهمیت بیشتری را در بافت تدریس زبان پیدا کرده اند. تحقیق حاضر برآن شد تا به بررسی ارتباط روش تدریس انعکاسی و خودکارآمدی در میان معلمان زبان انگلیسی ایرانی بپردازد. به منظور این تحقیق، دو پرسشنامه شامل ترجمه فارسی پرسشنامه روش تدریس انعکاسی (قدم پور، مرادیان، و شکری، 2014) و شکل بلند از مقیاس احساس خودکارآمدی معلمان (شانن-موران و وولفلک هوی، 2001) در میان 135 معلم زبان انگلیسی باتجربه و کم تجربه در آموزشگاه های خصوصی زبان در خرم آباد، استان لرستان توزیع شد. تحلیل داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسن نشان داد که رابطه آماری معناداری بین روش تدریس انعکاسی و خودکارآمدی و همچنین بین روش تدریس انعکاسی و مولفه های خودکارآمدی که شامل تعامل دانش آموز، برنامه آموزشی، و مدیریت کلاس می باشد، در میان معلمان زبان انگلیسی ایرانی وجود دارد. نتایج تحلیل بیشتر داده ها نشان داد که بین روش تدریس انعکاسی و خودکارآمدی در میان معلمان زبان انگلیسی باتجربه رابطه آماری معناداری وجود دارد. در حالیکه در تقابل، این رابطه در میان معلمان زبان انگلیسی کم تجربه از نظر آماری معنادار نبود. به عبارت دیگر، آزمونt گروه های مستقل نشان داد که معلمان زبان انگلیسی کم تجربه در این تحقیق تامل گرایی و خودکارآمدی کمتری را در تدریس کلاسیشان داشتند. یافته های این تحقیق حاکی از آن است که معلمان زبان انگلیسی بهتر است از تاثیرات مثبت تامل گرایی و خودکارآمدی در تدریس آگاهی بیشتری داشته باشند و تا جایی که امکان پذیر است تامل گرا و خودکارآمد باشند تا بهترینشان را در تدریس جامه عمل بپوشانند.